Deze is gezet tot een val en 
een opstanding.
Lukas 2:34b 

Ik zie er alles in opgesloten. Jezus offer is de weg. De waarheid. En het leven. Ook Jezus bloed. Ook het kruis. Waaraan Hij is gestorven. De Weg. De Waarheid. Het leven.

Daarom belijd ik niets anders dan Jezus Christus en die gekruisigd. 
Mijn ene weg tot behoud. Dat is de waarheid. Ik zwijg er niet over. En weet niet beter. Alleen Hij geeft leven. Niet alleen aan mij. Dit geluk is voor ieder die tot Hém komt! 

Kom kerken en werelden en grote mensen! Een kind begrijpt de eenvoud van Jezus. Wórdt als een kind – dan ga je het Koninkrijk binnen.

Wie beaamt dat Jezus de Ene is, zal een aantal eigen wegen, waarheden en levensstandaarden laten vervallen. Hoe eenvoudig is het Evangelie! 

Jezus is de Ene Weg.
Zouden wij dan een andere weg willen gaan?
Een weg van mystieke ervaringen, tranen of goede werken? 
En erger nog- zouden wij anderen een betere weg voorhouden dan Jezus alleen? 
Om samen in de gracht te vallen!

Jezus is de Ene Waarheid.
Zouden wij daar nog iets aan toevoegen? Of erger nog- zouden wij dit in twijfel trekken? Hem houdend voor een leugenaar? 

Jezus is het Ene Leven. 
Al het andere is dood of brengt ons de dood. Erger kan het niet.

Ik gebruik deze gelegenheid om iedereen op te roepen tot de eenvoud van God.
Bekeer je. En geloof dit Evangelie. 

En niets anders. Ook niets minder overigens. Want wij zijn niemand iets schuldig dan elkaar lief te hebben. Een levensles. Aan de ene kant schuldig alle mensen lief te hebben. Aan de andere kant slechts lief te hebben. Dat is niet beantwoordend aan onterechte verwachtingen- waardoor onterechte schuldgevoelens kunnen ontstaan-  Nee zegt Jezus. 

Heb slechts lief. Als jezelf. Dat wil zeggen dat wij onze persoonlijke grenzen in goede acht nemen ten opzichte van elke naaste. Als wij dat laatste niet zouden doen hebben wij niet lief als onszelf. En dienen wij God en de naaste niet van harte, maar de mens. Ter ere van ons zelf. Ten diepste vrézen wij dan die mens- in plaats van God.

Anders gezegd: schuldig lief te hebben is liefhebberij tussen God en ons. Wij hebben Hém boven alles lief en in Hem al Zijn naasten. In die zin worden wij nooit moe om het goede te doen. Vraagt iemand dan iets wat wij niet -langer- aankunnen of wat niet tot Gods eer is? Dan mogen wij dat vriendelijk weigeren juist omdát wij God liefhebben. De liefde tot die naaste ligt dan in ons eerlijk antwoord. En Hij – niet een mens- zegent dat.

Mattheus 22:39
Romeinen 13:8

Wat is het heerlijk dat wij niet mógen oordelen. Dit gebod van God schept vrijheid in ons hart. En levensvreugde. Er is één Rechter en dat is Hijzelf. Jac.4:11,12

Oordeel niet! Een gebod voor ieders bestwil. Want het maakt ons mild naar andersdenkenden. We reageren rustig en stellen vragen. Wij luisteren naar de ander. Onbevooroordeeld. Wat of wie beweegt iemand tot iets? Beweegt God hem soms?  

Of handelt iemand vanuit een bepaalde context? Drijft of weerhoudt een vorm van angst? Dat bestaat helaas in de gebroken schepping. Later niet meer gelukkig.

Juist vanuit die wetenschap – het béste komt nog!- wordt een gesprek in liefde mogelijk. Wij worden onvoorwaardelijke mensen. Elkaars naasten als we zijn!

Dit gebod behoudt ons hart in vrede met God. Hij meet ons met de maat waarmee wij meten. Wat Hém drijft is de liefde. Amen. Hij wil het beste. Weet wat goed is voor ieder. 

Wat een geluk hebben we samen. Met Jezus. Eén in Hem kunnen we uiterst veel verdragen. Verbonden aan God kijken we uit naar de hemel.  Daar zal Hij alles zijn. 
In allen.

Ik zag bekers in allerlei vormen. Vriendelijke woorden. Mededeelzaamheid. Belangstelling. Een glimlach. Belangeloosheid. Bekers vol. 

Koud water stelt alles voor. Het stelt Gód voor. 

Zo van betekenis! Het wordt door Jezus aangereikt. Aan ons om uit te delen. 
Aan ons om te willen ontvangen. 

En de hemel merkt het water op.

Matth. 10:42